Davranışçı Terapi

Davranışçı terapi hastanın kaygı duymasına neden olan davranışını değiştirip yerine daha uygun ve anksiyete yaşatmayan yeni davranışı öğretmeyi amaçlar. Bu sayede hastanın aksiyete duymasına engel olunacak ve patolojiyi çözmüş olacaklardı. Davranışçı terapistler için önemli olan davranıştı, hastanın geçmiş yaşantısı onlar için önemli ancak patolojiyi yok etmek için yeterli değildi.

Onlar için önemli olan hastanın gösterdiği davranışlardı. Hastanın geçmiş yaşantısını öğrenmek, örneğin; sınıf karşısında konuşma konusunda anksiyete yaşayan bir hastanın çocukluğunda babasının baskıcı tutumu ona hiç söz vermeyişi onun söylediklerini önemsememesi yada annesinin hastanın dil hatalarını düzeltmeyi bir görev edinmesi bir etken olabilir. Ancak bunları öğrenmek hastanın sınıf karşısında rahat bir şekilde konuşacağı anlamına gelmez.

Psikodinamik yaklaşımdaki bu yöntemler davranışçı terapistler için geçerli değildi. Sadece davranış onlar için önemliydi.

Eğer formüle edecek olursak basit olarak davranışçı terapistlerin amacı öğrenme yöntemlerinden klasik koşullanma ve edimsel koşullanmayı kullanarak ansiyete yaratan davranışı ortadan kaldırıp yerine yeni ve uygun davranışı getirmektir.

Kaynak: http://ayhanaltas.blogcu.com/davranis-terapisi/4723867